Door Denies Margry namens de Opruimcommissie
Op zaterdag 19 maart 2022 word ik wakker met een vriendelijk zonnetje. Het belooft een prachtige dag te worden, maar omdat er veel wind is voorspeld kleed ik me warm aan voor de jaarlijkse opruimdag.
Rond 09.00 uur ga ik naar het MCF. Daar zijn een stuk of negen mensen en worden we met koffie ontvangen. We bespreken hoe we de ochtend zullen indelen en besluiten twee groepjes te maken. De ene groep loopt richting Nieuw-Scheemda, de andere naar ’t Waar. Buiten krijgen we allemaal een nieuw oranje hesje, handschoenen, vuilniszakken en een grijper uitgereikt. Dan gaan we elk een kant op. Ik sla rechtsaf, richting ’t Waar.
Eerst maar eens kijken rond het voetbalveld… Daar vind ik meteen een voetbalschoen en iets verder liggen er nog twee. Ze zijn duidelijk van het hek afgewaaid, dus die hangen we meteen maar terug. In de greppel naast de sloot vinden we twee afvalbakken en de bal die ze daar sinds de storm kwijt waren. We leggen ze veilig in de dug-out: bij de eerstvolgende training worden ze schoongemaakt en weer in gebruik genomen. We lopen door richting ’t Waar en als we bij het Oude Diepje aankomen splitst ons kleine groepje zich weer in tweeën. De bedoeling is dat we elkaar snel weer tegenkomen.
We kruipen langs stuiken, reiken tussen bomen en halen halsbrekende toeren uit om sloten in en uit te klimmen. Kortom, het is hard werken geblazen… Een beetje verhit gaan we even op een bankje zitten om bij te komen. Onze vuilniszakken zijn al aardig vol en we hebben allebei een nieuwe zak nodig van de rol. Maar even vragen waar de rest blijft, want zij hebben de voorraad nieuwe vuilniszakken bij zich. Maar dan blijkt dat de linksaf geslagen mannen nogal afdwalen en voorlopig niet meer terug komen…! Wat nu? We hebben echt nieuwe vuilniszakken nodig!!
Gelukkig zijn de huizen dichtbij en krijgen we hulp van achter op ’t Waar: Patrick en Imke, bedankt voor de twee vuilniszakken. (En ook voor het wegknippen van het labeltje dat nog aan mijn oranje hesje zat trouwens. Dat valt een naaister natuurlijk meteen op). We kunnen weer verder en lopen richting de Pastorieweg. Bij de visstek aan het gemaaltje hebben we veel werk, maar daarna zien we in de verte een aantal oranje hesjes ons tegemoet komen. We komen Astrid tegen, die de lunch al naar het MFC gaat brengen en daar is de rest van de groep al. Het loopt tegen het middaguur: tijd om terug te lopen. We laten onze volle vuilniszakken en aanverwanten achter langs de kant van de weg. Goed in het zicht voor de ophalers straks.
Terug bij het MFC storten we ons eerst op de heerlijke soep (twee soorten zelfs!) met broodjes en daarna komen de verhalen…
Over alle kapriolen die zijn uitgehaald: een (bijna) val in het water, spannende klimpartijen en hoe we elkaar steeds weer omhoogtrokken. Natuurlijk bespreken we ook alle bijzondere vondsten en onze verbazing hierover.
Een greep uit het assortiment van dit jaar:
- Heel veel literpakken wijn en één lege wijnfles
- Restanten van een barbecue: de ene groep vindt het flesje samba-saus, de andere groep de knoflooksaus
- Veel bierblikjes
- Veel vuilniszakken in de sloot bij de Pastorieweg (wie doet nu zo iets?)
- Grote stukken tuinzeil
- Asbest in de tuin van een leegstand huis
- Twee spoorbielzen in het bos
- Een kerstboom (met het labeltje er nog aan) in het bos bij de notenbomen (heeft de Groengroep daarvoor alles vrijgemaakt?)
- Één kerstbal
We zijn geschrokken van de vele spullen die bij het gemaaltje aan ’t Waar waren achtergelaten en van het feit dat er bij de Pastorieweg kennelijk een ‘dumper’ actief is. Maar ook in het bos achter de Kerkwijk is aan de sporen in de greppel goed te zien dat er af en toe het één en ander het bos wordt ingesleept. Zo jammer. Wel zijn we blij dat er steeds minder plastic wordt gevonden, dat valt echt op. Maar zo lang er nog geen statiegeld wordt geheven op blik zullen de bierblikjes wel favoriet blijven denken we.
Dan is het tijd om op te ruimen, met de buiken vol doen we de afwas. De restanten van de lunch pakken we in voor een paar huishoudens die helaas in quarantaine moeten zitten. Een auto met aanhanger wordt gereed gemaakt om alle vuilniszakken en toebehoren op te halen langs de weg en in het bos. En ik ga naar huis.
Het was een leuke en actieve morgen bedenk ik me later onder de douche. Volgend jaar weer, en dan is er hopelijk weer wat minder op te ruimen.
